3- Koruyucu (Aşırı Korumacı) Ebeveyn Davranışı: Bu davranış
modelinde en dikkat çeken özellik ebeveynin çocuğuna gereğinden fazla önem
vermesidir. Çocuğun vermesi gereken tüm kararları ebeveyn verir (banyo
yapmaktan kıyafet seçmeye, ne yiyeceklerinden çocukları yerine cevap vermeye kadar),
fazla gözetim altında tutarlar. Çocuğun her isteğine cevap verirler. Bu tip ebeveynler
çocuklarının üzerlerine titrerler. Çocuğa zarar gelebilecek ortamlardan
kaçınırlar. “Aman düşmesin.”, “ Aman suyunu ben getiririm.”, “Aman çocuğumun
başına bir şey gelmesin.” “Aman ağlamasın, üşümesin, terlemesin, hasta olmasın,
yorulmasın.” En çok kullandıkları cümlelerdendir. Çocuklarını adeta bir cam
fanus içinde büyütürler. Başlarına bir şey gelecek korkusu o kadar baskındır ki
çocuğun bir şey yapmasına izin vermedikleri gibi çocuklarının gelişimine göre
davranmasına da fırsat vermezler. Ebeveynler çocukları için sebepsiz yere aşırı
kaygı içindedirler. Bu kaygı da onları çocuklarını aşırı korumaya yönlendirir.
Çocuğu mutlu edemeyeceklerini düşündükleri için hep endişelidirler. Çocuğa
karşı boğucu şefkat gösterirler. Aşırı koruyucu ve abartılı sevgisi olan
ebeveynler çocuklarına derin duygusal bağla bağlanırlar.
Koruyucu davranış daha
çok anne ve çocuk arasında gözlenir. Aşırı koruyucu anne, çocuğuyla öyle bütünleşir
ki onun büyüdüğünü ve olgunlaştığını asla kabul etmek istemez. Anne çocuğu
büyümüş olsa bile, geceleyin korkulu rüya görür de korkarsa ve ben onun sesini
duyamazsam gerekçesiyle çocuğu ile yatmak ister. Anne bu tür davranışıyla çocuğuna
olan derin sevgisini gösterip yardım ettiğini düşünse de bilinçaltında kendi
yalnızlığını ve mutsuzluğunu, çocuğuna kendisini adayarak örtmeye
çalışmaktadır. Çocuğunu kendine aşırı bağımlı yaparak bilinçaltında kendisini
değerli ve eşi bulunmaz hissetmektedir.
Bu davranış modeli
daha çok aşırı istenilen ve geç kavuşulan tek çocuk, tek erkek veya tek kız
çocuk sahibi olan ebeveynlerde görülür. Çocuk abartılmış sevginin odak noktası
olur. Bu tip ebeveynler çocuklarını el bebek gül bebek büyütürler. Adeta
kucaktan yere indirmezler. Genellikle bu tür çocuklar erken konuşup geç yürürler.
Çocuğun
Kişiliği Üzerindeki Etkileri:
Bu davranış modelini
benimseyen ailelerin çocukları; güvensiz çocuklar olurlar. Sorumluluk duyguları
olmaz. Yaşları ilerledikçe karar almakta zorlanırlar. Ailelerinin ihtiyaçlarını
karşılamalarına alıştıkları ve her istediklerinin olacağını bildikleri için inatçı
istediği olmadığında mutsuz çocuk olurlar. İşlerini hep ebeveyn yaptığı için
becerileri gelişmez, bu yüzden özgüvenleri eksik bireyler olurlar. Aşırı
bağımlıdırlar. Sosyal gelişimi eksik kalır. Toplum tarafından zor kabul
görürler. Kendini gruba kabul ettirmek için isyankâr olabilirler. Tek başına
kararlar alamaz.
Sevgi
ve huzurla…
0 yorum:
Yorum Gönder